Loeweadditiviteit

Loeweadditiviteit verwijst naar een nullmodel voor de evaluatie van interacties tussen twee geneesmiddelen met vergelijkbare werkingsmechanismen. Het concept, genoemd naar S. Loewe, beschrijft hoe de gecombineerde werking kan worden begrepen als een additieve som van de afzonderlijke effecten en wordt veel gebruikt bij farmacologie, toxicologie en kankertherapie om combinatietherapieën te beoordelen.

In de wiskundige formulering worden Dx1 en Dx2 gebruikt als dosissen van respectievelijk geneesmiddel 1 en 2 die hetzelfde effect bereiken wanneer ze afzonderlijk worden toegediend. Voor een combinatie met dosissen a en b die hetzelfde effect produceren, geldt a/Dx1 + b/Dx2 = 1 als de additieve nulhypothese. Een som kleiner dan 1 duidt op synergistische interactie (de combinatie bereikt het effect met minder dan de verwachte dosissen), terwijl een som groter dan 1 wijst op antagonisme. Een veelgebruikt hulpmiddel is de isobologram, een grafische voorstelling waarbij de lijn van additiviteit de assen met Dx1 en Dx2 verbindt.

Loeweadditiviteit is vooral relevant voor middelen met vergelijkbare farmacologische actie en veronderstelt een constante potentierelatie over dosisschalen. Het is een van meerdere modellen voor interacties, naast Bliss-independence. Het vereist nauwkeurige dosis-respons-curves en wordt geïnterpreteerd als een nulmodel tegen het datamodel van daadwerkelijke interacties; afwijkingen worden geïnterpreteerd als synergie of antagonisme buiten additiviteit om.