LiDARsystemen

Lidar-systemen (Light Detection and Ranging) zijn meetinstrumenten die afstand meten door het uitzenden van korte laserpulsen en het registreren van de tijd totdat deze pulsen terugkeren na reflectie van oppervlakken. Door veel pulsen per seconde in verschillende richting te sturen, kunnen ze driedimensionale puntenwolken genereren die de vorm, hoogte en textuur van terrein, objecten en vegetatie vastleggen.

Een lidar-systeem bestaat uit een laserbron, een scanner of richtmechanisme, een ontvanger en een data-verwerkingssysteem. De gebruikte detectiemethoden omvatten tijd-van-vlucht (ToF) en faseshift-meting; moderne systemen leveren vaak meerdere returns en intensiteitsmetingen. De verzamelde gegevens worden omgezet in puntswolken en daarna geclassificeerd en gerereproduiceerd tot 3D-modellen, kaarten en analyses.

Typen lidar-systemen variëren van terrestrische systemen (op statieven of op trekkers en bouwmachines) tot mobiele systemen (op voertuigen of boten) en luchtgebonden systemen (op vliegtuigen of drones). Er bestaan ook gespecialiseerde systemen voor atmosferische metingen en industriële toepassingen. Toepassingen omvatten topografische kaartproductie, bos- en landbouwtoepassingen, stedelijke modellering, civiele engineering, archeologie en autonome voertuigen voor detectie en navigatie.

Voordelen zijn onder meer hoge ruimtelijke resolutie, directe 3D-meting en snelle verzameling van grote gebieden, ook bij weinig licht. Beperkingen bestaan uit gevoeligheid voor weersomstandigheden (regen, nevel), variatie in oppervlaktesreflectiviteit, en de kosten en complexiteit van data-verwerking en interpretatie. Output bestaat uit puntswolken, die vaak worden gekoppeld aan GIS- of CAD-workflows voor verder gebruik.