intensiteitsmetingen

Intensiteitsmetingen verwijzen naar de meting van de intensiteit van een fysische grootheid, meestal de hoeveelheid energie die per tijd en per oppervlak passeert. In stralingsmetingen onderscheidt men irradiantie (E, uitgedrukt in W/m^2) en stralingsintensiteit of radiantie (I of L, uitgedrukt in W/sr of W/(m^2 sr)). In de akoestiek spreekt men van geluidintensiteit (I, in W/m^2). De relevante grootheid hangt af van de gebruikte straling, de gebruikte golflengte of frequentie en de meetdoelstelling.

Meetmethoden en instrumenten: Radiometrische metingen maken gebruik van kalibreerbare sensoren zoals fotodioden, bolometers, spectroradiometers en radiometers die de respons koppelen aan een bekend referentiespectrum. Voor geluidintensiteit bestaan methoden met microfoons en twee-mikrofoonsystemen of integratietechnieken. Alle metingen vereisen kalibratie en traceerbaarheid naar SI-normen, rekening houdend met hoekafhankelijke respons en spectrale eigenschappen van de sensor.

Standaarden en toepassingen: Internationale normen van ISO en IEC beschrijven methoden voor radiometrische en optische metingen, inclusief kalibratieprocedures en rapportage-eisen. Toepassingen zijn onder meer kwaliteitscontrole van optische systemen, evaluatie van zonne-energiebronnen, stralingsveiligheid en het monitoren van akoestische belastingen in werkomgevingen. Correcte interpretatie vereist duidelijke definities van de meeteenheid en referenties.