LiDARhoogtemodellen

LiDARhoogtemodellen zijn rasterrepresentaties van oppervlaktehoogtes die zijn afgeleid uit LiDAR-puntwolken. Ze vormen een consistente manier om hoogte-informatie van het landschap en objecten vast te leggen. De belangrijkste typen zijn digitale oppervlaktemodellen (DSM), die de hoogte van alle oppervlakken op het zichtbare oppervlak weergeven (zoals gebouwen, bomen en kunstwerken); digitale terrain-modellen (DTM) of bare-earth-modellen, die het onderliggende terrein zonder niet-grondobjecten voorstellen; en canopy height models (CHM) of hoogte-modellen die vaak worden berekend als DSM minus DTM om de begrotingshoogte te schatten.

Data worden doorgaans verzameld met lucht-LiDAR, maar ook met terrestrische of mobiele systemen. De verwerking omvat data-schoonmaak, classificatie van punten in grond- en niet-grondpunten, en interpolatie van de punten naar een regelmatige rastergrid. De resulterende hoogtemodellen worden gepubliceerd met verschillende ruimtelijke resoluties (vaak 0,5–5 meter) en metadata over nauwkeurigheid en de dichtheid van meetpunten. Nauwkeurigheid wordt vaak geëvalueerd met statistieken zoals RMSE voor verticale fouten.

Toepassingen zijn onder meer overstromings- en hydrologische modellering, stedelijke planning en 3D-stadsmodellering, bosbouw en biomassa-schatting, habitatsbestemming en veranderingen in hoogtepatronen over tijd. LiDARhoogtemodellen maken nauwkeurige metingen van rijssnelheden van terrein, helling, waterafvoer en begroeibebouwing mogelijk en ondersteunen het berekenen van volumes en structurele kenmerken.

Beperkingen omvatten probleemloze reflectie in dicht begroide gebieden of stedelijke canyons, data-tekorten door occlusie en variërende puntdichtheid die de nauwkeurigheid beïnvloedt. Een zorgvuldige interpretatie vereist inzicht in de acquisitie, verwerking en de gebruikte interpolatiemethoden, evenals validering met grondwaarheidsgegevens.