Langeretermijn

Langeretermijn is een Nederlands begrip dat verwijst naar een tijdshorizon die verder ligt dan de korte termijn. Het kan zowel als bijvoeglijk naamwoord als zelfstandig naamwoord voorkomen en wordt gebruikt in bedrijfsleven, beleid en planning om toekomstige ontwikkelingen en verplichtingen te beschrijven.

Het woord is samengesteld uit lang en termijn. In de praktijk wordt het vaak geschreven als één woord of als twee woorden (lange termijn), afhankelijk van de stijl. Het duidt op wat verder in de tijd ligt en op verwachtingen over wat op langere termijn kan gebeuren.

Toepassingsgebieden van langeretermijnplanning zijn onder meer bedrijfsvoering en financiën, waar het verwijst naar investeringen, verplichtingen en doelen die op langere tijd zijn gericht. In beleid en stedelijke planning wordt een langeretermijnperspectief gehanteerd bij infrastructuur, milieubeleid en demografische ontwikkelingen. In de beleggingswereld spreken analisten vaak over langetermijnrendementen en stabiliteit, terwijl kortetermijnvolatiliteit minder relevant is.

De exacte duur van wat als “lang” geldt, verschilt per sector en doel. Vaak wordt gesproken over drie tot vijf jaar voor operationele planning en tien tot twintig jaar of langer voor strategische of infrastructuurprojekten; bij klimaat- en milieu-doelstellingen kunnen decennia als horizon gelden.

Voordelen van een langeretermijnperspectief zijn onder meer duidelijke richting geven, investeringen met lange terugverdientijd rechtvaardigen en bevordering van duurzaamheid. Nadelen zijn hogere onzekerheid, het risico dat aannames verouderen en minder wendbaarheid bij plots veranderende omstandigheden.

Zie ook: korte termijn, lange termijn, duurzaamheid, risicomanagement.