Landschapstypologie

Landschapstypologie is een benadering in de geografie, landschapskunde en ruimtelijke planning die landschappen in onderscheidbare types onderverdeelt op basis van samenhangende kenmerken. Het doel is landschappen te vergelijken, kaartbaar te maken en de ruimtelijke planning en het beheer te ondersteunen door herkenbare patronen en verschijningsvormen te benoemen.

Typen en kenmerken: Een typologie baseert zich op kenmerken zoals het fysieke milieu (geomorfologie, bodem, hydrologie, klimaat), landgebruik en ecosystemen, vegetatie en functioneren van het gebied, evenals cultuurhistorische en functionele kenmerken. Daarnaast kan landschapskarakter en perceptie een rol spelen in de indeling.

Methoden: Typologieën kunnen kwalitatief worden ontwikkeld via deskresearch, veldwaarnemingen en expertschaal, maar ook kwantitatief met behulp van GIS en multivariate analyse. Vaak wordt gewerkt met hiërarchische of modulaire classificatie, zodat hoofdtypes en subtypes ontstaan.

Typen en toepassingen: Voorbeelden van hoofdtypes zijn natuur- en cultuurlandschappen, agrarische landschappen en stedelijke landschappen. Toepassingen omvatten ruimtelijke planning, natuurbehoud, landschapsarchitectuur en risicobeheer, evenals evaluatie van landschappelijke waarde en beleidsondersteuning.

Kritiek en beperkingen: Landschapstypologieën kunnen het complexe en dynamische karakter van landschappen vereenvoudigen, afhankelijk van schaal en gebruikte variabelen. Subjectiviteit bij selectie van criteria en datakwaliteit kan invloed hebben op de reikwijdte en bruikbaarheid.

Zie ook: Landschapsanalyse, Landschapskarakterisering, GIS in ruimtelijke planning.