Laagmoleculairgewichtheparine

Laagmoleculairgewichtheparine (LMWH) is een klasse antistollingsmiddelen die ontstaat door depolymerisatie van heparine. Het bestaat uit kortere polysaccharideketens dan onfractieerde heparine en wordt doorgaans subcutaan toegediend.

Werkingsmechanisme: LMWH versterkt de activiteit van antitrombine III en remt vooral factor Xa; sommige LMWH remmen ook thrombine (factor IIa), maar minder sterk. Door de kortere ketens is de anticoagulerende respons over het algemeen voorspelbaarder en minder afhankelijk van bloedmetingen. LMWH wordt voornamelijk via de nieren geëlimineerd, wat bepalend is voor dosering bij renale insufficiëntie.

Toediening en monitoring: LMWH wordt meestal subcutaan gegeven, vaak één keer of twee keer daags. Een routinematige aPTT-monitoring is meestal niet nodig, in tegenstelling tot onfractieerde heparine. Reversie bij ernstig bloedverlies is mogelijk met protamine, maar volledige omkering is resistent.

Indicaties: LMWH wordt veel toegepast voor preventie van veneuze trombo-embolische ziekte na chirurgie (met name heup- of knieoperaties) en bij zorgpatiënten met hoog tromboserisico. Daarnaast is LMWH een gangbare optie voor de behandeling van een bevestigde diepveneuze trombose of longembolie, afhankelijk van de richtlijnen en patiëntkenmerken. Het gebruik tijdens de zwangerschap wordt doorgaans als veilig beschouwd, omdat LMWH de placenta niet passeert.

Veiligheid en contra-indicaties: actieve bloedingen, ernstige trombocytopenie, heparine-allergie en recente neuraxiale ingrepen vormen belangrijke contra-indicaties. Renale insufficiëntie vereist dosisaanpassingen of vermijding. Voor reversie kan protamine gedeeltelijk helpen; volledige acute reversie is minder eenvoudig.

Voorbeelden: enoxaparine (enoxaparin), dalteparine (Fragmin), tinzaparine (Innohep).