Kinselectie

Kinselectie is een evolutionair mechanisme waarbij altruïstisch gedrag ten opzichte van verwanten de inclusieve fitness vergroot en zo de verspreiding van gedeelde genetische informatie bevordert. In de genecentrische kijk op evolutie wordt dit gedrag verklaard met Hamiltons regel: r × B > C, waarbij r de genetische relatedness tussen donor en ontvanger aangeeft, B de baten voor de ontvanger en C de kosten voor de donor. Kinselectie houdt daarmee verband met het overleven en de reproductie van verwanten en het eigen reproductieve succes.

Inclusieve fitness omvat zowel directe fitness (de eigen nakomelingen) als indirecte fitness (hulp aan verwanten die nakomelingen krijgen). De totale inclusieve fitness is de som van beide componenten. De mate waarin kinselectie optreedt, hangt af van de relatieve verwantschap, de kosten van de hulp en de baten, naast ecologische omstandigheden en lokale competitie.

Voorbeelden zijn eusociale insecten zoals mieren, bijen en wespen, waar werksters verwant zijn aan de koningin en het kroost en zo bijdragen aan de kolonie. Bij zoogdieren zoals prairiehonden en meerkatten is altruïsme naar verwanten veelal te verklaren door kinselectie. Ook bij mensen kan kinselectie een rol spelen bij altruïsme naar familie, afhankelijk van context en kosten.

Kritiek en beperkingen: kinselectie vereist voldoende verwantschap en realistische kosten-batenverhoudingen; in sommige situaties kunnen lokale competitie en andere selectieprocessen domineren. Kinselectie is daarom één van meerdere verklaringen voor altruïsme, naast wederkerig altruïsme en multi-level selectie. Sinds Hamiltons publicatie in 1964 is het concept uitgewerkt binnen inclusieve fitness en blijft het onderwerp van empirische toetsing.