Kennisverspreiding

Kennisverspreiding is het proces waarbij kennis toegankelijk en bruikbaar wordt gemaakt voor een breed publiek, waaronder onderzoekers, beleidsmakers, professionals en het algemene publiek. Het doel is begrip, dialoog en toepassing van kennis in beleid, praktijk en dagelijks leven.

In wetenschappelijke en maatschappelijke context omvat kennisverspreiding het vertalen van onderzoeksresultaten naar begrijpelijke taal, het faciliteren van interactie tussen wetenschap en praktijk, en het bevorderen van open access en transparantie.

Kanalen en actoren spelen een centrale rol bij kennisverspreiding: universiteiten, onderzoeksinstellingen en kennisinstituten zijn belangrijk, maar ook mediakanalen, onderwijsinstellingen, gemeenten, bedrijven en maatschappelijke organisaties zijn actief. Disseminatie vindt plaats via open access-publicaties, samenvattingen in eenvoudige taal, policy briefs, infographics, lezingen, conferenties, websites en sociale media.

Middelen en methoden omvatten plain language summaries, visualisaties, tutorials, workshops en wederzijdse kennisuitwisseling (knowledge translation). Door verschillende formats kunnen kennisgebruikers betrekken en beïnvloeden hoe informatie wordt toegepast.

Uitdagingen bij kennisverspreiding zijn onder meer jargon en taalbarrières, variaties in geletterdheid en digitale toegang, tegenstrijdige informatie en beperkte financiering; de evaluatie van impact is vaak complex.

Impact meten gebeurt via termen als bereik, betrokkenheid, toepasbaarheid in beleid en verandering in praktijk, met gebruik van statistieken, altmetrics en case studies. Kennisverspreiding is daarmee een cruciale schakel in evidence-informed besluitvorming binnen sectoren zoals de gezondheidszorg, het onderwijs en het milieu.