Karbonatholdige

Karbonatholdige is een descriptieve term in de chemie, geologie en hydrologie die aangeeft dat een stof of structuur carbonate-elementen bevat. In het Nederlands verwijst het naar verbindingen of gesteenten waarin koolstofatomen zijn gebonden aan zuurstof in de carbonate-groep (CO3) of in verwante systemen zoals bicarbonaat (HCO3−). In waterige milieus verwijst het ook naar de aanwezigheid van koolzuur- en karbonaten in oplossing.

In mineralen en gesteenten betekent karbonatholdig dat het materiaal voornamelijk bestaat uit carbonaten zoals calciumcarbonaat CaCO3 in kalksteen, magnesiumcarbonaat CaMg(CO3)2 in dolomiet, of ijzercarbonaat FeCO3. Karbonathoudende gesteenten reageren met zuren door CO2 vrij te geven en dragen bij aan karstverschijnselen zoals de vorming van ondergrondse grotten en erosie.

In waterchemie betreft een karbonatholdig systeem de koolzuur-bicarbonaat-carbonat buffer, waarbij de verhouding van CO2/H2CO3, HCO3− en CO3^2− de pH bepaalt en buffering tegen zuren mogelijk maakt. Karbonathardheid is een gerelateerde maat voor de hoeveelheid carbonate- en bicarbonate-ionen in water en speelt een rol in drinkwaterkwaliteit, leidingsystemen en industriële processen.

Samengevat verwijst karbonatholdige naar stoffen en systemen waarin carbonate-groepen een centrale rol spelen, variërend van mineralen en gesteenten tot waterkwaliteit en chemische buffers.