Immuunreacties

Immuunreacties zijn de processen waardoor het immuunsysteem ziekteverwekkers, afwijkende cellen en vreemde moleculen herkent en aanpakt. De reacties variëren in snelheid en intensiteit en kunnen leiden tot verwijdering van bedreigingen of tot weefselschade bij overmatige activiteit.

Het immuunsysteem heeft twee hoofdcomponenten: de aangeboren (innate) en de verworven (adaptive) immuniteit.

Aangeborene immuniteit reageert snel en breed op invloeden uit buitenaf. Fysieke barrières, fagocytische cellen zoals neutrofielen en macrofagen, en het complement-systeem spelen hierbij een centrale rol; ontsteking helpt bij het lokaliseren van de bedreiging.

Verworven immuniteit is specifieker en onthoudt eerder contact met antigenen. Dendritische cellen presenteren antigenen aan T-lymfocyten, terwijl B-lymfocyten antistoffen produceren die pathogenen neutraliseren of markeren voor vernietiging. T-cellen leveren hulp bij afgifte van signalen en kunnen geïnfecteerde cellen vernietigen (cytotoxische T-cellen).

Het vermogen tot immunologische herinnering maakt herhaalde blootstelling effectiever, en vaccinatie maakt hier gebruik van om bescherming op te bouwen.

Immunopathologie omvat abnormale reacties zoals hypersensitiviteit (typen I–IV) en auto-immuunziekten waarbij het eigen weefsel wordt aangevallen.

Regulatie en tolerantie voorkomen overmatige schade en dragen bij aan herstel na een ziekte. Bij gezonde afweer zijn de reacties gericht op pathogenen, terwijl foutieve reacties tot ziekte kunnen leiden.