IPpakket

IP-pakket is de basis-eenheid van gegevens die via het Internet Protocol wordt verzonden. Een IP-pakket bevat een header met adressering en routinginformatie en een payload met de daadwerkelijke data of een upper-layer-protocolbericht (zoals TCP of UDP). Door routers wordt elk IP-pakket onafhankelijk door het netwerk geleid; pakketten kunnen uit de volgorde raken en later weer in orde worden gebracht bij de bestemming.

IPv4-structuur: Een IPv4-pakket bestaat uit een variabele header (minimaal 20 bytes, maximaal 60 bytes met opties) en een payload. Belangrijke headervelden zijn onder meer versie, IHL, totale lengte, identificatie, flags, fragment-offset, TTL, protocol, header-checksum en de bron- en bestemmingsadressen. De totale lengte is 16 bits, waardoor een IPv4-pakket maximaal 65.535 bytes kan bevatten. De payload bevat data van hogere lagen zoals TCP of UDP.

IPv6-structuur: Een IPv6-pakket heeft een vaste header van 40 bytes. Belangrijke velden zijn versie, Traffic Class, Flow Label, Payload Length, Next Header, Hop Limit en de bron- en bestemmingsadressen. IPv6 heeft geen header-checksum en gebruikt uitbreidingheaders voor optionele functies. Fragmentatie wordt doorgaans door de verzender uitgevoerd met een Fragment-extensie; routers fragmenteren niet als standaardpraktijk.

Fragmentatie en reassembly: Fragmentatie kan optreden als een pakket kleiner moet zijn dan de MTU van een link. IPv4-fragmenten worden samengevoegd bij de bestemming. IPv6 gebruikt meestal end-to-end fragmentatie en Path MTU Discovery om fragmentatie te minimaliseren.

Encapsulatie en routing: IP-pakketten worden ingekapseld in frames van de onderliggende laag, bijvoorbeeld Ethernet. Het pakket bevat bron- en bestemmingsadressen zodat routers het pad van zender naar ontvanger kunnen bepalen. Pakketten kunnen meerdere netwerken doorlopen en onderweg verschillende routes volgen.