Hashfuncties

Een hashfunctie is een wiskundige functie die invoer van elke lengte omzet in een uitvoer van vaste lengte, een hashwaarde of digest. Hashfuncties zijn deterministisch: dezelfde invoer geeft altijd hetzelfde uitvoer; ze zijn ontworpen om snel te berekenen, terwijl de kans op twee verschillende invoeren die dezelfde uitvoer opleveren zo klein mogelijk moet zijn.

Cryptografische hashfuncties hebben extra eigenschappen: pre-image-resistentie, collision-resistentie en het avalanche-effect. Het moet moeilijk zijn om uit de hash de oorspronkelijke invoer af te leiden en twee verschillende invoeren te vinden die dezelfde hash opleveren. Daarnaast moet een kleine wijziging in de invoer leiden tot een drastisch andere hashwaarde.

Ze worden gebruikt voor gegevensintegriteit, digitale handtekeningen en controle van software en bestanden. In wachtwoordbeheer worden hashcodes toegepast om plaintext-wachtwoorden op te slaan, soms met extra maatregelen zoals salting en iteraties om rekbelasting te verhogen.

Enkele bekende hashfuncties zijn MD5, SHA-1, SHA-256 en SHA-3. MD5 en SHA-1 worden als onveilig beschouwd voor cryptografische doeleinden wegens kwetsbaarheden; SHA-256 en SHA-3 zijn momenteel gangbaar voor beveiligingsdoeleinden. Voor wachtwoordopslag adviseren cryptografische methoden met salting en verantwoorde rekbelasting, zoals bcrypt, scrypt of Argon2. Een hash is geen encryptie en biedt geen geheimhouding; het doel is integriteit en verificatie.

In informatica worden hashfuncties ook gebruikt in datastructuren zoals hash-tabellen en in digests voor snelle vergelijking en detectie van wijzigingen.