Gezondheidstoestand

Gezondheidstoestand verwijst naar de algehele conditie van iemands gezondheid, inclusief lichamelijk, mentaal en sociaal welzijn. Het begrip gaat verder dan het ontbreken van ziekte en omvat ook functionele capaciteit en welzijn.

Op individueel niveau wordt de gezondheidstoestand vaak vastgesteld via zelfgerapporteerde gezondheid en klinische informatie, zoals diagnoses en beperkingen. Op populatieniveau worden indicatoren gebruikt zoals morbiditeit, mortaliteit, functionele status en samenstellende maten als Disability-Adjusted Life Years (DALYs) of Quality-Adjusted Life Years (QALYs). Gegevens komen uit bevolkingsonderzoeken, gezondheidsonderzoeken, registers en elektronische medische dossiers.

De gezondheidstoestand geldt zowel voor een persoon als voor een groep: de term wordt gebruikt in klinische contexten om de individuele situatie te beschrijven en in volksgezondheid om de algemene toestand van een bevolking te evalueren.

Determinanten en ongelijkheid spelen een belangrijke rol. De gezondheidstoestand wordt bepaald door een combinatie van medische factoren, leefstijl, omgeving, sociaaleconomische situatie en toegang tot zorg. Sociaaleconomische ongelijkheid, leeftijd, geslacht en etnische achtergronden beïnvloeden de gezondheidstoestand en leiden tot variaties tussen bevolkingsgroepen.

Toepassingen en beperkingen: in beleid en zorgplanning wordt de gezondheidstoestand gebruikt om behoeften te bepalen, prioriteiten te stellen en de effectiviteit van interventies te monitoren. Beperkingen zijn onder meer subjectiviteit bij zelfrapportage, culturele verschillen in perceptie van gezondheid en het feit dat sommige indicatoren minder gevoelig zijn voor veranderingen op korte termijn.