GNSSpositionering

GNSSpositionering is het proces waarmee de positie en de tijd van een satellietontvanger wereldwijd worden bepaald met behulp van satellietsignalen. De belangrijkste GNSS-constellaties zijn GPS (Verenigde Staten), GLONASS (Rusland), Galileo (EU) en BeiDou (China); moderne ontvangers kunnen signalen van meerdere systemen tegelijk gebruiken, wat betrouwbaarheid en nauwkeurigheid verhoogt.

Werking: elke satelliet zendt een tijdcode met ephemeris. De ontvanger meet de reistijd van het signaal (pseudorange) en berekent daarmee de afstand tot elke satelliet. Met minimaal vier zichtbare satellieten kunnen drie ruimtelijke coördinaten en de ontvangerklok bepalen. In de praktijk verbeteren carrier-fasemetingen en Doppler de nauwkeurigheid. De positie wordt berekend in een wereldwijd referentiesysteem zoals WGS84.

Belangrijke fouten zijn ionosferische en troposferische vertragingen, multipath, en klok- en orbitfouten. Daarnaast kunnen jamming en spoofing de ontvangst verstoren. Correctionele diensten en technieken zoals SBAS, RTK en PPP worden ingezet om de nauwkeurigheid te verbeteren. SBAS levert regionale foutcorrigaties; RTK gebruikt een referentiebasisstation voor centimeterprecisie; PPP past precieze satellietklokken en trajectgegevens toe en biedt centimeter- tot decimeter-nauwkeurigheid wereldwijd zonder lokale referentie.

Nauwkeurigheid: zonder augmentation ligt de horizontale precisie meestal in de orde van meters. Met augmentatie zoals SBAS, RTK of PPP kan de precisie aanzienlijk verbeteren: SBAS tot ongeveer een meter, RTK tot centimeter-nauwkeurigheid onder gunstige omstandigheden, PPP doorgaans centimeter- tot decimeter-nauwkeurigheid wereldwijd.

Toepassingen omvatten navigatie, landmeting, kaartproductie, landbouw, transport en autonome systemen. GNSS-positieering vereist zicht op meerdere satellieten en kan door omgevings- en signaalfactoren worden beïnvloed.