Futurescontracten

Futurescontracten zijn gestandaardiseerde overeenkomsten die op een gereguleerde beurs worden verhandeld. In een futurescontract verplicht de koper zich om op een afgesproken toekomstig moment een onderliggend goed of financieel instrument te kopen, terwijl de verkoper zich verplicht te leveren of af te nemen tegen een vooraf vaststaande prijs. De onderliggende activa zijn grondstoffen (zoals olie, goud en tarwe) of financiële instrumenten (zoals aandelenindices, rentevoeten en valuta). Elk contract heeft vaste kenmerken: hoeveelheid, kwaliteit, leveringsplaats en leveringsdatum, en een gestandaardiseerde prijsbepaling.

Verhandeld op beurzen zoals de CME of ICE, worden futures gecleard via een clearinghouse dat als tegenpartij optreedt. De handel vereist marge en dagelijkse mark-to-market, waardoor winsten en verliezen dagelijks worden verrekend. Beleggers kunnen posities innemen lang (kopen) of kort (verkopen). Futures dienen vaak ter hedging tegen prijsrisico’s voor producenten, handelaren en consumenten, maar ook voor speculatie om te profiteren van prijsbewegingen.

Veel futures zijn bedoeld voor levering aan het eind, maar in de praktijk worden de meeste posities vóór de expiratiedatum geliquideerd of cash-gesteld. In tegenstelling tot forwards, die OTC en maatwerk zijn, zijn futures gestandaardiseerd en gereguleerd, wat de liquiditeit vergroot en het tegenpartijrisico verkleint. Prijsontwikkelingen worden beïnvloed door factoren zoals verwachte toekomstige opslag- en leveringskosten, rente en vraag; de relatie tussen de spotprijs en de futuresprijs wordt contango of backwardation genoemd. Het aanbod van futures bestrijkt meerdere markten, waaronder grondstoffen, financiële indices en valuta; bekende beursgroepen zijn de CME Group en de ICE.