Ferrietkernen

Ferrietkernen zijn magnetische kernen gemaakt van ferrietmaterialen, keramische oxiden die ijzeroxide bevatten en vaak zink, mangaan of nikkel toevoegen. Deze materialen combineren een hoge magnetische permeabiliteit met lage verliezen bij wisselende magnetische velden, waardoor ze geschikt zijn voor toepassing in elektronische schakelingen over een breed frequentiespectrum. De belangrijkste familie-indelingen zijn MnZn-ferriet en NiZn-ferriet. MnZn-ferriet biedt hoge permeabiliteit bij lagere tot middelhoge frequenties, terwijl NiZn-ferriet beter presteert bij hogere frequenties maar doorgaans een lagere permeabiliteit heeft. De Curie-temperaturen hangen af van de samenstelling en bepalen tot welke temperatuur de kern stabiel blijft.

Ferrietkernen bestaan uit een keramische ferrietcompositie die wordt geperst en gesinterd tot een vaste stof. Ze komen in diverse vormen, zoals toroidale kernen, E-cores, pot cores en RM-cores, en ook als ferrietbeads voor ruisonderdrukking. De juiste vorm en maat beïnvloeden de magnetische eigenschappen, verliezen en de fysieke afmetingen van de kern. De productie vindt doorgaans plaats via poederverwerkende methoden gevolgd door sinteren, waarbij de kristalroosters en porositeit worden beheerd voor gewenste prestaties.

Toepassingen omvatten transformatoren en inductoren in wisselstroomsystemen, EMI- en ruisonderdrukkingsfilters en ferrietbeads voor hoogfrequente ruisreductie. De keuze van ferrietmateriaal en kernvorm hangt af van factoren zoals frequentie, vermogen, temperatuurbestendigheid en ruimtebeperkingen. Door hun combinatie van relatief lage verliezen en goede prestaties bij hoge frequenties vormen ferrietkernen een veelgebruikte oplossing in moderne elektronische apparatuur.