Eenpersoonshuishouden

Eenpersoonshuishouden is een huishouden waarin slechts één persoon woont. Dit betekent dat er geen samenwonende partner, huisgenoot of inwonende familieleden zijn. Eenpersoonshuishoudens komen voor bij mensen van verschillende leeftijden en achtergronden, zoals jonge volwassenen die op kamers wonen, studenten, singles die alleen wonen en ouderen die alleen blijven wonen na het verlies van een partner.

De opkomst van eenpersoonshuishoudens heeft verschillende oorzaken. Veranderingen in leefstijl, toenemende scheidingen, toenemende migratie naar steden en langer zelfstandig wonen bij ouderen dragen eraan bij. Het aandeel eenpersoonshuishouden groeit vaak mee met de vergrijzing van de bevolking en urbanisatie. De samenstelling van deze huishoudens kan variëren van tijdelijke woonvormen tot langdurige situaties.

Woon- en maatschappelijke implicaties zijn onder meer een grotere behoefte aan kleinere woningen en huurwoningen gericht op alleenstaanden, evenals aanpassingen in de woning en in voorzieningen. Sommige eenpersoonshuishoudens hebben minder gemak bij praktische taken die normaal door meerdere personen gedeeld worden, wat invloed kan hebben op het gebruik van zorg en ondersteuning. Sociaal gezien kunnen eenpersoonshuishouden risico’s met zich meebrengen op het gebied van eenzaamheid en sociale isolatie, zeker onder oudere personen, maar ze kunnen ook bestaan uit autonome en onafhankelijke levensstijlen.

Beleid en maatschappelijke initiatieven richten zich vaak op woningtoewijzing, ondersteuning bij mantelzorg en sociale connecties om eenzaamheid te voorkomen, zonder afbreuk te doen aan de vrijheid en privaatleven van de bewoners.