Druppelafzettingen

Druppelafzettingen zijn mineralenlagen die ontstaan waar water met opgeloste mineralen langs het plafond en de wanden van ondergrondse grotten druppelt. Meestal draait het om calciumcarbonaat (CaCO3), maar in sommige situaties kunnen ook andere mineralen zoals aragoniet, gips of dolomiet voorkomen. In de grotwereld worden deze formaties vaak samengevat onder de term speleothemen; specifieke voorbeelden zijn stalactieten, stalagmieten, kolommen, gordijnen en flowstones. Druppelafzettingen ontstaan door neerslag van mineralen uit druppelend water.

Oorsprong en proces: water dat kalksteen raakt, lost CaCO3 op als Ca(HCO3)2. wanneer het water CO2 kwijt raakt aan de grotlucht, kristalliseert CaCO3 weer uit het water en ontstaat een vaste stof. Door variaties in druppelsnelheid, temperatuur, vochtigheid en luchtcirculatie groeien stalactieten langzaam naar beneden en stalagmieten omhoog; wanneer deze twee elkaar raken ontstaat een kolom. Andere vormen ontstaan uit verschillende neerslagpatronen en vochtigheidsegradaties, zoals gordijnen (draperieën) langs gangen en vlakke korst- of flowstonelagen aan wanden en plafonds.

Betekenis en onderzoek: druppelafzettingen vormen een belangrijke bron van paleoklimaatinformatie. De isotopenverhoudingen in het kalksteen kunnen historische temperaturen en vochtigheid weerspiegelen. Groeisnelheden variëren van millimeters per jaar tot minder dan een centimeter per decennium, afhankelijk van lokale omstandigheden. Ze zijn gevoelig voor verstoringen door menselijk toezicht, toerisme en veranderingen in waterstroom, waardoor conservering en zorgvuldige beheersing van grotten cruciaal zijn.