Detentieinrichtingen

Detentie-inrichtingen zijn door de staat geautoriseerde locaties waar mensen van hun vrijheid worden beroofd in het kader van het strafrecht of andere wettelijke voor voort durende detentie. Ze dienen om orde en veiligheid te handhaven, de wetten te handhaven en tegelijkertijd mogelijkheden voor toezicht, rehabilitatie en terugkeer in de maatschappij te bieden. Detentie-inrichtingen kunnen zowel gevangenenhuizen zijn na veroordeling als justitiële inrichtingen voor personen in bewaring of voor andere vormen van voorlopige detentie. Ze kunnen verder worden ingedeeld naar doelgroep (volwassenen, jeugd, vrouwen) en naar beveiligingsniveau (hoog, middel, laag) en soms naar een open regime naast een gesloten regime.

Organisatie en toezicht hangen af van de jurisdictie, maar in veel landen vallen detentie-inrichtingen onder een nationale justitiële of ministeriële organisatie die toezicht houdt op veiligheid, rechtsbeginselen en humane behandeling. Intern zijn er vaak onderscheiden afdelingen of eenheden die gericht zijn op veiligheid en toezicht, zorg, onderwijs en arbeid. Detentie-inrichtingen moeten voldoen aan nationale wetten en internationale normen, zoals mensenrechtenverdragen en toezichten van onafhankelijke commissies of een rechter.

Regime en dagelijkse praktijk variëren per inrichting en regime, maar algemeen omvatten ze beveiligde verblijfsruimtes, toezicht, gezondheidszorg, onderwijs- en arbeidsmogelijkheden, věnt, vrijheidsbeperkingen en contact met familie en advocaten. Rehabilitatie en voorbereiding op vrijlating staan centraal in veel programma’s, met aandacht voor behandeling van verslaving, psychische gezondheidszorg, educatie en beroepsopleiding. Het doel is zowel beveiliging als bevordering van terugkeer in de samenleving, met voortdurende evaluatie van risico’s en passend toezicht na vrijlating.