Deponeerde

Deponeerde is de verleden tijd van het Nederlandse werkwoord deponeren. Het betekent in brede zin iets neerleggen of indienen op een officiële of formele plaats. Deponeren kan slaan op het fysieke achterlaten van voorwerpen in bewaring, het indienen of deponeren van documenten bij een instantie zoals een notaris of rechtbank, of het neerleggen van bewijsmateriaal. In juridische en administratieve contexten wordt vaak gesproken van het deponeren van stukken, bestanden of verklaringen. In archeologie en museologie kan de term ook verwijzen naar het achterlaten of onderbrengen van objecten in een depot of opslagplaats, meestal onder formele voorwaarden.

Etymologie en gebruiksregistratie: deponeren komt van het Latijn deponere, ‘neerleggen’, via het Franse déposer en vervolgens in het Nederlands entailed. Het woord verschijnt in formele teksten en beleidsdocumenten en heeft naast de betekenis ‘neerleggen’ ook de specifieke connotatie van een officieel ingediend of in bewaring gegeven item. De vervoeging bevat deponent: ik deponeerde (verleden tijd, enkelvoud), jij deponeerde, hij deponeerde; wij deponeerden, jullie deponeerden, zij deponeerden. Het participium is gedeponeerd.

Voorbeelden: De getuige deponeerde gisteren een verklaring bij de rechtbank. Het testament werd bij de notaris gedeponeerd. Deelde documenten moesten voor de hoorzitting gedeponeerd zijn bij de commissie. Door de formele toon blijft de term vooral beperkt tot officiële contexten, terwijl in informeel taalgebruik vaak woorden als neerleggen of indienen voorkomen.