D2receptoren

D2receptoren zijn een subtype van dopamine-receptoren die behoren tot de familie van G-eiwitgekoppelde receptoren (GPCR's). Ze reageren op dopamine en signaleren via Gi/o-eiwitten, wat leidt tot remming van adenylaatcyclase en een daling van de intracellulaire cAMP-concentratie. Door Gi/o-activatie kunnen ook K+ kanalen worden geopend en Ca2+-kanalen worden geblokkeerd, wat de neuronale excitabiliteit en de neurotransmitterafgifte beïnvloedt. D2-receptoren bestaan uit twee hoofdisoformen, D2L (lange) en D2S (korte), die ontstaan door alternatieve splicing van het DRD2-gen en verschillende weefselspecifieke rollen kunnen hebben.

Locatie en functie: In het centrale zenuwstelsel komen D2-receptoren veel voor in de basale ganglia, zoals caudate, putamen en nucleus accumbens, maar ook in de tuberoinfundibulaire pathway van de hypothalamus naar de hypofyse. Presynaptische D2-autoreceptoren reguleren de dopaminesynthese en -afgifte; postsynaptische D2-receptoren moduleren motorische controle, beloning, cognitie en emotie. In de hypothalamus spelen ze een sleutelrol bij de prolactine-regulatie, aangezien dopamine de prolactine-secretie remt.

Klinisch en farmacologisch belang: Antipsychotica blokkeren vaak D2-receptoren, wat bijdraagt aan symptomatische verbetering bij schizofrenie maar ook aan extrapiramidale bijwerkingen en hyperprolactinemie. D2-receptoren spelen ook een rol in Parkinson-ziekte; D2-agonisten en partiële agonisten (zoals aripiprazol) worden therapeutisch toegepast. Imaging-technieken gebruiken D2-liganden om receptorbinding en dopaminetransport te bestuderen.

Onderzoek en variatie: Variaties in het DRD2-gen kunnen receptorfunctie en respons op medicatie beïnvloeden. D2-receptoren zijn betrokken bij beloningsprocessen, motivatie en zijn gerelateerd aan verslaving en diverse neuropsychiatrische aandoeningen.