ContrastdetectieAF

ContrastdetectieAF, of contrastdetectie autofocus, is een autofocusmethode die de scherpte van een beeld bepaalt door de beeldcontraste op randen en details te meten terwijl de lenspositie wordt aangepast. Het doel is een positie waarop het beeld het grootste contrast vertoont, wat overeenkomt met de scherpste weergave.

Bij contrastdetectie AF analyseert de camera voortdurend de beelden die door de sensor worden vastgelegd en berekent een focusmetric. De autofocusmotor verschuift de lens stap voor stap en evalueert bij elke stap het contrast; zodra een maximum is bereikt, stopt de beweging. Dit gebeurt meestal in live view en bij video. In veel systemen kan de camera doorlopend blijven zoeken wanneer het onderwerp beweegt of wanneer de belichting verandert.

Voordelen zijn onder meer hoge nauwkeurigheid en consistente scherpstelling bij statische scènes, geen aparte AF-sensor vereist en bruikbaar met vrijwel elke lens. Het werkt vooral goed bij macro- en landschapsfotografie en levert vaak zeer scherpe resultaten op objecten met voldoende textuur.

Nadelen zijn onder meer relatief trage prestaties vergeleken met fase-detectie bij beweging, vooral in weinig licht of bij weinig contrast. In dergelijke omstandigheden kan de camera last hebben van focus hunting terwijl hij zoekt naar het maximale contrast.

Implementatie vindt vooral plaats in moderne mirrorless camera's, waar contrastdetectie de primaire AF-methode is in live view en video. Veel systemen gebruiken daarnaast een hybride autofocus die ook fase-detectie inzet om snelheid te vergroten. Voor nauwkeurige handmatige scherpstelling kunnen functies zoals focus peaking en vergrotingsweergave helpen.