Certificatieprocedures

Certificatieprocedures verwijzen naar de gestructureerde methoden die conformiteitsbeoordelende organen gebruiken om vast te stellen of een product, proces, dienst of persoon voldoet aan specifieke vereisten en om desbetreffende certificaten af te geven. Deze procedures waarborgen ook dat certificaten erkend blijven door klanten, toezichthouders en markten.

Er bestaan verschillende typen certificering, waaronder productcertificering, procescertificering, managementsysteemcertificering en persoonscertificering. Certificaten kunnen gebaseerd zijn op normen en sectorale of nationale vereisten. Voorbeelden van internationaal erkende referentiekaders zijn normen zoals ISO/IEC 17025, ISO/IEC 17021 en ISO/IEC 17024, maar ook sector- of landelijke normen kunnen van toepassing zijn.

Typische stappen van een certificatieprocedure zijn onder meer: aanvraag door de organisatie, documentbeoordeling van het relevante systeem of producttesten, planning van audits, uitvoering van on-site audits en relevante testen, evaluatie van bevindingen en besluitvorming over certificering, certificaatuitgifte en vervolgens toezicht (surveillance) en hercertificering. Wijzigingen in de scope, verlengingen en mogelijkheden voor bezwaar of beroep worden eveneens geregeld.

Belangrijke vereisten voor certificatieactiviteiten zijn onafhankelijkheid en onpartijdigheid, vertrouwelijkheid, bekwaamheid van auditors en gestructureerde auditmethoden die gebaseerd zijn op objectief bewijs. Certificerende lichamen volgen doorgaans internationale normen en werken met accreditatieorganen.

Internationale dimensie: ISO/IEC-normen en multilatere erkenningnetwerken zoals IAF en ILAC bevorderen wederzijdse erkenning van certificaten. Dit vergroot vergelijkbaarheid en vertrouwen in wereldwijd gebruikte certificering.

Uitdagingen en best practices richten zich op transparantie, beheersing van belangenconflicten, continue opleiding van auditors en duidelijke procedures bij beroep, bezwaar en klachten.