Ceramiek

Ceramiek verwijst naar een breed veld van materialen die bestaan uit anorganische, meestal niet-metaalachtige verbindingen en die door verhitting in vorm worden gebracht. De kern van keramiek is klei die bij hoge temperatuur wordt gebakken, waardoor de stof hard en duurzaam wordt en vaak lage waterabsorptie krijgt.

Veelvoorkomende categorieën zijn aardewerk, steenwerk en porselein. Aardewerk wordt bij relatief lage temperatuur gebakken en is poreus tenzij geglazuurd. Steenware wordt op hogere temperaturen gebakken en is doorgaans waterdicht door de keramische structuur of het glazuur. Porselein wordt nog hoger gebakken, meestal wit en translucerend, en staat bekend om zijn sterkte en chemische stabiliteit.

Materialen en processen: keramische grondstoffen bestaan uit klei en mineralen zoals silica en veldspaat. Vorming gebeurt via draaien, handvormen, gieten of slip casting; na modelleren volgt drogen en vervolgens een of meer bakfasen. Glazuren vormen een glasachtige coating die oppervlakbescherming, waterdichtheid en kleur geeft.

Geschiedenis en toepassingen: keramiek heeft wereldwijd een lange geschiedenis en speelde een cruciale rol in kunst en dagelijks gebruik. In China, Mesopotamië en later Europa ontwikkelden zich technieken zoals porselein, glazuren en decoratie. Tegenwoordig omvat keramiek ook technische en industriële vormen, zoals alumina, siliciumcarbide en zirkonia, die worden gebruikt in gereedschappen, elektronica, medische implantaten en constructie. Innovaties omvatten keramische 3D-printing en milieuvriendelijke productie.