CIPPbenadering

De CIPP-benadering, ook wel het CIPP-model genoemd, is een evaluatiemodel voor beleid, programma’s en projecten dat in de jaren zestig is ontwikkeld door Daniel Stufflebeam. Het doel van deze benadering is besluitvorming ondersteunen door evaluaties te richten op vier samenhangende domeinen: context, input, proces en product. Het model is zowel geschikt voor formatieve (gericht op verbetering en leerresultaten) als summatieve (gericht op verantwoording en besluitvorming) evaluaties.

Context-evaluatie onderzoekt behoeften, doelstellingen, relevantie en het achterliggende beleid. Het bepaalt of het programma aansluit bij maatschappelijke vraagstukken en welke doelen realistisch zijn. Input-evaluatie beoordeelt het ontwerp, de doelstellingen, de beoogde strategieën en de toewijzing van middelen, inclusies van mankracht en financiën, en de haalbaarheid van het plan. Proces-evaluatie volgt de uitvoering, beoordeelt de implementatiekwaliteit, planning, procedures en kwaliteitsborging, en signaleert afwijkingen of knelpunten. Product-evaluatie kijkt naar de resultaten en effecten, zowel kort- als langetermijn, en naar duurzaamheid en bredere implicaties.

Toepassingen variëren van onderwijs en gezondheidszorg tot openbaar bestuur en non-profitsector. Voordelen van de CIPP-benadering zijn een integrale kijk, focus op besluitvorming en aanpasbaarheid aan verschillende contexten. Nadelen zijn onder meer de tijdsintensiteit, de behoefte aan duidelijke criteria en potentiële bias bij actoren die evaluaties interpreteren. Desondanks biedt de benadering een systematische structuur voor continue verbetering en verantwoordingspraat.