Home

Buffercapaciteit

Buffercapaciteit verwijst naar de capaciteit van een buffer om veranderingen te absorberen zonder dat de gecontroleerde grootheid aanzienlijk verandert. Het begrip komt voor in verschillende vakgebieden, zoals chemie, informatica en telecommunicatie, en draait om het vermogen van een buffer om verstoringen of piekbelasting op te vangen.

In een bufferoplossing wordt buffercapaciteit bepaald door de hoeveelheid sterke zuur of sterke base die nodig

In informatica en netwerken verwijst buffercapaciteit naar de hoeveelheid gegevens die een buffer kan opslaan om

In digitale elektronica en software worden buffers gebruikt om tijdelijk data vast te houden. Buffercapaciteit wordt

is
om
de
pH
met
één
eenheid
te
laten
veranderen.
De
capaciteit
is
hoger
bij
hogere
concentrations
en
wanneer
de
pH
dicht
bij
de
pKa
van
het
zwakke
zuur
of
zijn
conjugate
base
ligt;
bij
pH
≈
pKa
is
de
buffer
het
meest
effectief.
Een
bekend
voorbeeld
is
een
azijnzuur/acetaat-buffer.
De
eenheid
kan
worden
uitgedrukt
als
mol
per
liter
per
pH-eenheid.
variaties
in
datastromen
glad
te
strijken.
Een
passende
bufferomvang
voorkomt
data-uitval
wanneer
de
verwerkingssnelheid
lager
is
dan
de
invoersnelheid,
maar
te
grote
buffers
kunnen
extra
vertraging
veroorzaken,
een
verschijnsel
dat
bekendstaat
als
bufferbloat.
Ontwerpers
gebruiken
vaak
de
bandbreedte-vertraging-product
(BDP)
om
de
gewenste
bufferomvang
te
bepalen.
uitgedrukt
in
bytes
(of
andere
geheugen-eenheden)
en
bepaalt
hoeveel
data
tegelijk
kan
worden
verwerkt
of
doorgegeven.
De
effectieve
grootte
hangt
samen
met
systeemarchitectuur,
latency-eisen
en
throughput-doelen
en
wordt
afgewogen
tegen
geheugen-
en
verwerkingskosten.