Bloedlactaatconcentraties

Bloedlactaatconcentraties verwijzen naar de hoeveelheid L-lactaat in bloed, gemeten in millimol per liter (mmol/L). Bij gezonde volwassenen in rust ligt het meestal tussen 0,5 en 2,2 mmol/L; bij sporters kan de rustwaarde lager zijn en tijdens inspanning stijgt het.

Metingen gebeuren meestal uit arterieel, veneus of capillair bloed. Preanalytische factoren zijn belangrijk: lactaat kan in het monster toenemen door glycolyse, dus vaak wordt fluoride-oxalaatbloed getrokken en snel geanalyseerd of koel bewaard. Meetmethoden zijn enzymatisch of biosensorisch; resultaten hangen af van steekpunt en tijd sinds laatste maaltijd of roken.

Fysiologisch wordt lactaat geproduceerd in skeletspieren tijdens anaerobe glycolyse en kan het elders als brandstof dienen. Bij inspanning stijgt productie sneller dan clearance, wat leidt tot een piek in bloedlactaat. De lactaatdrempel is een maat voor trainingsbelasting; getrainde personen hebben doorgaans een hogere LT en sneller herstel.

Pathologisch kan hyperlactatemie optreden door verminderde weefselperfusie (Type A) bij shock of ernstige hypoxie, of door metabole stoornissen (Type B) zoals leverfalen, sepsis, diabetes of medicatie. Ze kan gepaard gaan met metabole acidose.

In de kliniek wordt het bloedlactaattrendgebruik bij kritisch zieke patiënten en shock gebruikt, terwijl in de sportgeneeskunde lactaatconcentraties helpen bij het bepalen van de lactaatdrempel en trainingsbelasting. Interpretatie gebeurt altijd in samenhang met klinische toestand en andere laboratoriumwaarden.