Bewijsmateriaalverzameling

Bewijsmateriaalverzameling is het systematisch verzamelen van bewijsmateriaal in het kader van een onderzoek naar een strafbaar feit of incident. Het omvat fysieke voorwerpen, documenten, digitale gegevens, getuigenverklaringen en deskundigenoordelen. Het doel is betrouwbare informatie te verkrijgen die relevant is voor feitelijke vaststelling en beslissingen over vervolging en straf.

Het proces begint met planning en afstemming op juridische kaders. De onderzoekslocatie wordt veiliggesteld en beperkt toegankelijk gemaakt om contaminatie of verlies van materiaal te voorkomen. Bij elke stap wordt verantwoording vastgelegd: wat is verzameld, waarvandaan, wie het heeft verzameld en wanneer. Het materiaal wordt verzegeld, gemerkt en opgeborgen, met een duidelijke chain of custody die aantoont waar het bewijs vandaan komt en hoe het is behandeld.

Bij digitale bewijsmateriaal gaat het om beelden, logs, bestanden en metadata. Technische maatregelen zoals forensische imaging, hash-controles en het gebruik van write blockers helpen bij het behoud van integriteit.

Juridische randvoorwaarden zijn afhankelijk van het niet schenden van grondrechten en privacy. De verzameling moet proportioneel en noodzakelijk zijn en mag privacyrechten zo min mogelijk schaden. AVG (Algemene verordening gegevensbescherming) en nationale regels over opsporing en handhaving bepalen wat mag en hoe gegevens verwerkt worden.

De admissibiliteit in de rechtbank hangt af van correcte uitvoering, transparante documentatie en onbeïnvloede integriteit; bij fouten kan bewijsmateriaal worden uitgesloten.