Beeldgeleiding

Beeldgeleiding is een medische techniek waarbij beelden uit beeldvorming worden gebruikt om een procedure te sturen of te begeleiden. Door real-time of geprepareerde beelddata te combineren met navigatietechnologie kunnen de positie en oriëntatie van instrumenten ten opzichte van de patiënt nauwkeurig worden bepaald. Veelgebruikte beeldvormen zijn CT, MRI, fluoroscopie en echografie, soms gecombineerd met 3D-reconstructies of preoperatieve planning.

Toepassingen omvatten neurochirurgie (zoals tumorresectie onder navigatiebegeleiding), wervelkolom- en orthopedische chirurgie, interventionele radiologie (biopsieën, katheterplaatsing, ablatie-technieken) en beeldgestuurde radiotherapieplanning. Beeldgeleiding wordt vaak toegepast bij minimaal invasieve procedures om precies te kunnen werken met minimale weefselschade en zonder uitgebreide opening van weefsels.

Technologie bestaat uit drie hoofdonderdelen: beeldacquisitie en planning, registratie en coördinatie, en weergave en instrument-tracking. Registratie koppelt de patiënt in de operatiekamer aan de beelddata, vaak via anatomische features of fiduciële markers. Tracking kan bestaan uit optische systemen, elektromagnetische tracking of geïntegreerde sensoren. De weergegeven beelden kunnen 2D of 3D zijn en worden vaak getoond naast de werkzone of via augmented reality.

Voordelen zijn verhoogde precisie, minder invasie en vaak minder stralingsdosis bij geselecteerde procedures. Beeldgeleiding kent ook beperkingen: afhankelijk van beeldkwaliteit en de nauwkeurigheid van de registratie, mogelijke instrumenten- of trackingfouten, en kosten en trainingseisen. Veiligheids- en kwaliteitscontroles blijven essentieel.