Bankherkapitalisatie

Bankherkapitalisatie is het proces waarbij het eigen vermogen van een bank wordt versterkt, meestal door een kapitaalinjectie van de overheid of door nieuw kapitaal van private investeerders. Het doel is de kapitaalpositie te verbeteren, verliezen op te vangen en de stabiliteit van de bank en het bredere financiële systeem te waarborgen, zodat depositohouders en kredietgevers minder risico lopen.

Zodra een bank onder druk staat door hoge verliezen of wanneer toezichthouders strengere kapitaaleisen opleggen, kan bankherkapitalisatie noodzakelijk worden. Instrumenten omvatten staatskapitaalinjecties, emissies van nieuw aandelenkapitaal aan particuliere beleggers, en hybride instrumenten zoals converteerbare of preferente aandelen. Ook garanties of stille reserves kunnen een rol spelen bij de kapitaalsaanvulling.

Het proces vindt plaats onder toezicht van toezichthouders op nationaal en Europees niveau, waarbij wordt beoordeeld hoeveel kapitaal nodig is en hoe dit het snelst kan worden aangevoerd. In Europa heeft de crisis geleid tot regels en kaders voor resolutie en bail-in onder BRRD, en tot versterkte samenwerking via het Single Supervisory Mechanism en andere regelgevende mechanismen die bankkapitaal en sanering richten.

Voordelen van bankherkapitalisatie zijn onder meer versterkte veerkracht van banken, groter vertrouwen bij klanten en geldgevers, en een snellere terugkeer van kredietverlening. Nadelen zijn onder meer kosten voor de overheid of toekomstige belastingbetalers, mogelijke verwatering van aandelenbezit, en prikkels tot moreel hazard bij banken die verwachten gered te worden bij toekomstige schommelingen.

Historische context: tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2007-2009 hebben diverse landen banken gerecapitaliseerd om het kredietkanaal te herstellen. Daarna leidde EU-regelgeving tot versterkt toezicht en kaders zoals BRRD en mechanismen voor bankresolutie onder Basel-III.