BRTsystemen

BRTsystemen, of bus rapid transit systemen, zijn openbaar vervoersystemen die met bussen een hoge capaciteit en betrouwbaarheid proberen te bieden die dichter bij railvervoer ligt, maar tegen lagere kosten en met meer flexibiliteit. Ze zijn ontworpen om lange termijn reizigerskwaliteit te leveren in stedelijke corridors waar railinvesteringen niet haalbaar of wenselijk zijn.

Belangrijke kenmerken van BRT omvatten vaak een combinatie van een exclusieve of semi-exclusieve rijbaan, efficiënte stations, en maatregelen die de doorstroming en snelheid verhogen. Kenmerken kunnen onder meer zijn: afgeschermde of gescheiden rijbanen, prioriteitsregeling bij verkeerslichten, afrekeneenheden buiten het voertuig, en instappen op gelijk niveau. Bussen zijn vaak lange en hoge capaciteit (articulated of bi-articulated), en de infrastructuur is afgestemd op snelle instap en doorstroom, met geïntegreerde reizigersinformatie en aansluiting op feedersystemen.

In de praktijk variëren BRT-configuraties sterk. Wereldwijd zijn voorbeelden in Latijns-Amerika en Azië wijdverspreid, met lange rittijden en robuuste operaties in stedelijke corridors. In Europa en andere regio’s worden BRT-lijnen ook ontwikkeld of gepiloteerd, vaak met aandacht voor stedelijke ruimtegebruik en integratie in het bestaande openbaar vervoer.

Voordelen van BRT-systemen omvatten doorgaans hogere snelheid en betrouwbaarheid, grotere capaciteit en een lagere investeringsdrempel vergeleken met railvervoer. Nadelen kunnen zijn dat effectieve busprioriteit en rijbaantoewijzing politiewaarden vereisen, de ruimte in drukke steden beperkt kan zijn en de operationele prestaties sterk afhankelijk zijn van onderhoud, politioriteit en integratie met andere vervoersdiensten.