AFsysteem

AFsysteem is een term die in het Nederlands wordt gebruikt voor automatische scherptebeheersing in optische systemen. Het verwijst naar de mechanismen en processen die het scherpstellen van een objectief of beeldsensor automatisch regelen, zodat een beeld scherp wordt zonder handmatige aanpassing. Het AFsysteem komt vooral voor in fotografie- en videotoepassingen, maar kan ook worden toegepast in machinevisie en medische beeldvorming.

Een typisch AFsysteem bestaat uit drie hoofdonderdelen: een meet- en verwerkingsgedeelte (sensoren en/of beelddata, plus een rekeneenheid), een scherpsteldrive (motor die de lensgroepen verplaatst) en een bediening/gebruikersinterface waarmee de gebruiker gekozen modi kan selecteren. De meest voorkomende benaderingen voor fokkering zijn fase-detectie en contrast-detectie. Fase-detectie vergelijkt paren focusbeelden om snel de richting en hoeveelheid van de correctie te bepalen, vaak ingezet in eerderere systemen en camera-inbouwsensoren. Contrast-detectie optimaliseert de scherpte door de beeldcontras te maximaliseren via iteratieve aanpassingen aan de lenspositie, meestal op de hoofdsensor. Moderne systemen combineren deze benaderingen vaak met on-sensor fase-detectie en dual-pixel technologie voor betere prestaties.

Mogelijke AF-modi omvatten enkelvoudig AF (af-snel), continue AF (tracking bij bewegende onderwerpen) en automatische of gemengde modi met gezichts- of oogherkenning. Het AFsysteem kan ook speciale standen hebben voor macro-werk, videotoepassingen en laag-lichten-omstandigheden. Nauwkeurigheid, snelheid en trackingvermogen hangen af van lenscompatibiliteit, sensorkwaliteit, motorstechnologie en algoritmes. Uitdagingen zijn onder meer lage lichtniveaus, weinig detailcontrast en reflecterende oppervlakken. De toekomst van AF-systemen ligt in verbeterde AI-drivers, snellere on-sensor detectie en bredere subject-trackingmogelijkheden.