oogherkenning

Oogherkenning is een vorm van biometrische identificatie die wordt gebaseerd op kenmerken van het oog. De meest gebruikte techniek is irisherkenning, waarbij de unieke patronen van de iris worden vastgelegd en vergeleken met een databank. Soms wordt ook naar retinale patronen of andere oogkenmerken gekeken, maar irisherkenning is verreweg het meest gangbaar in commerciële systemen. De techniek is bedoeld om personen betrouwbaar te identificeren of te verifiëren aan de hand van een afbeelding van het oog.

Bij een opname wordt meestal een camera gebruikt, vaak met nabij-infraroodstraling, om een duidelijke irisafbeelding te verkrijgen. Een algoritme scheidt het iris-gebied af van de rest van het beeld, genereert een compacte representatie (een template) en vergelijkt dit met templates in een database. De vergelijking levert een score die bepaalt of er een match is; de kans op fouten wordt uitgedrukt in normen zoals de false acceptance rate (FAR) en de false rejection rate (FRR). Irisherkenning staat bekend om hoge nauwkeurigheid en stabiliteit over tijd, maar kan onderhevig zijn aan occlusies door wimpers, lenzen, brilglazen of verminderde beeldkwaliteit.

Toepassingen omvatten beveiliging en toegang tot vertrouwelijke ruimten, grenscontrole en gebruik in sommige smartphones of laptops; in de praktijk worden oogherkenningsystemen vaak gecombineerd met andere biometrische methoden voor extra zekerheid. Privacy- en gegevensbescherming zijn belangrijke kwesties; biometrische gegevens vallen onder strengere wetten en eisen op basis van AVG/GDPR, waaronder toestemming, doelbinding, beveiliging en beperkingen op opslag en verwerking.