zitdichtheden

Zitdichtheden, in het Nederlands vaak vertaald als seat density, verwijst naar de hoeveelheid zitplaatsen binnen een bepaald oppervlakte of de hoeveelheid mensen per oppervlakte onder zitende omstandigheden. In praktijk wordt zitdichtheid meestal uitgedrukt als het aantal zitplaatsen per vierkante meter of als verhouding tussen zitplaatsen en vloeroppervlakte. Soms wordt onderscheid gemaakt tussen zitdichtheid (aantal zitplaatsen per oppervlakte) en persdichtheid of bezettingsdichtheid (aantal personen per oppervlakte).

Toepassingen en belang: zitdichtheden zijn relevant bij het ontwerpen van theaters, bioscopen, sportstadions en andere publieksruimten, maar ook bij het inrichten van openbaar vervoer, kantoren en klaslokalen. Aangegeven zitdichtheden beïnvloeden arrivage, zichtlijnen, comfort en veiligheid. In ontwerpregels en richtlijnen worden vaak maximum- of minimumwaarden gegeven voor zitplaatsen per oppervlakte en voor de breedte van gangen en uitgangen, zodat zowel de capaciteit als een snelle evacuatie gewaarborgd blijven.

Berekening en factoren: de basismethode is het aantal zitplaatsen delen door het vloeroppervlak. Factoren die zitdichtheden beïnvloeden zijn de indeling van de zaal, de breedte van stoelen en gangen, de aanwezigheid van stoellagen (bijv. dubbele rijen), zichtlijnen en toegankelijkheid voor rolstoelen. Een hogere zitdichtheid verhoogt de capaciteit maar kan ten koste gaan van comfort en bereikbaarheid.

Betekenis voor planning: zitdichtheden vormen een hulpmiddel bij simulaties van crowding en egress, bij kostenraming en bij het afstemmen van de gewenste gebruikerservaring. Ze geven echter een ruwe maat en houden geen rekening met tijdelijke variaties in bezetting of verplaatsing van mensen.