zelfniet

Zelfniet is een Nederlands neologisme dat bestaat uit de combinatie van zelf en niet. In Nederlandse taal- en denkkringen wordt het gebruikt om een negatie van het zelf te duiden, of de ervaring van niet meer de gebruikelijke ik-positie te omvatten. De term is vooral te vinden in hedendaagse discussies en is niet gebonden aan een vaste, geaccepteerde wetenschappelijke definitie.

Wat betreft oorsprong is zelfniet een relatief recente verschijning die voorkomt in filosofische, literaire en online discourses. De betekenis is sterk afhankelijk van de context waarin het wordt gebruikt en kan variëren van psychologische dissociatie tot spiritueel of existentieel gebied.

Toepassingsgebieden omvatten onder meer de filosofie van de geest en existentiële literatuur, waarin zelfniet kan verwijzen naar zelfontkenning, detachering van identiteit of het verlangen om het ego los te laten. In literaire werken kan het concept used worden om personages te beschrijven die hun eigen agency ondermijnen of afwerpen. In spirituele of mindfulness-contexten kan zelfniet worden besproken in relatie tot egoloosheid of non-self, soms met een parallel tot noties als anatta.

Ontvangst en kritiek: sommige respondenten betwijfelen de helderheid van de term en waarschuwen voor ambiguïteit, omdat zelfniet kan variëren van een psychologisch fenomeen tot een spiritueel idee. Omdat het een neologisme is, ontbreekt vaak een canonieke theoretische basis.

Zie ook: zelf, identiteit, non-self, egoloosheid, anatta. Referenties: er bestaan geen standaard, breed erkende bronnen; ontwerpers en lezers wordt aangeraden om hedendaagse Nederlandse teksten te raadplegen waarin zelfniet wordt gebruikt.