zeefcellen

Zeefcellen zijn gespecialiseerde lange, dunwandige levende cellen in het floëem van vaatplanten. Ze komen vooral voor in gymnospermen (zoals naaldbomen) en in enkele primitieve angiospermen, en vormen samen met albuminous-cellen de hoofdconductieunits van het floëem. In veel gymnospermen werken zeefcellen samen met albuminous-cellen, die metabolische ondersteuning bieden en betrokken kunnen zijn bij het laden en lossen van suikers.

Structuur en connectiviteit: zeefcellen hebben taps toelopende uiteinden en endwanden met zeefplaten, waarin sieve-areas (zeefporiën) voorkomen. Via deze poriën kunnen cytoplasma en plasmodesmata tussen aangrenzende cellen met elkaar verbinden, waardoor sapstroming langs de zeefketen mogelijk is. Bij rijping bevatten zeefcellen vaak relatief weinig cytoplasma en sommige celinhoud, maar ze blijven functioneel als transportcellen.

Functie: de belangrijkste rol van zeefcellen is het vervoer van opgeloste assimilaten, zoals sucrose, van bronnen (bijv. bladeren) naar sinks (zoals wortels, vruchten en zaden). Het transport wordt in gang gezet door osmotische en hydrostatische factoren die door de opeenvolgende zeefcellen mogelijk worden gemaakt door de zeefplaat-verbindingen.

Vergelijking met zeefbuisjes: bij veel angiospermen bestaat het floëem uit zeefbuisjes gekoppeld aan companion cells; zij vormen een ander type transport-eenheid. Zeefcellen ontbreken vaak of spelen een minder centrale rol in die groepen, terwijl ze in gymnospermen en primitieve angiospermen een belangrijke conducerende functie behouden.