worteldoorlatendheid
Worteldoorlatendheid is een concept binnen de taalkunde dat verwijst naar de mate waarin een woord of lexicale eenheid door taalkundige grenzen tussen talen en dialecten kan “doorlaten”. Het beschrijft de neiging van bepaalde woorden om over taalgrenzen heen te worden geleend, aangepast of opgenomen in talrijke regio’s en talen, in vergelijking met woorden die minder geneigd zijn tot borrowing of verspreiding.
De term is een samengestelde neologisme die in discussies over woorddiffusie en taalcontact is opgekomen. Hij
Factoren die worteldoorlatendheid beïnvloeden zijn onder meer de fonologische eenvoud en regelmatigheid van een woord, de
Methoden om worteldoorlatendheid te bestuderen omvatten vergelijkende analyse van grote meertalige corpora, het volgen van leenwoordentrends
Zie ook: leenwoord, taalcontact, lexicale diffusie, phonotaxis.