waterstofademtest

Waterstofademtest (HBT) is een diagnostische proef in de gastro-enterologie waarmee wordt onderzocht hoe het lichaam koolhydraten verdraagt en of er sprake is van bacteriële overgroei in de dunne darm. Tijdens de test meet men de hoeveelheid waterstofgas in uitgeademde lucht, omdat darmbacteriën waterstof produceren bij de fermentatie van onverteerde koolhydraten.

De test wordt vooral ingezet voor lactose-intolerantie, fructosemalabsorptie en bacteriële overgroei in de dunne darm (SIBO). Bij een positieve uitslag wijst een significante stijging van waterstof na inname van een koolhydraatoplossing op malabsorptie of overgroei. Voor SIBO kan naast lactose en fructose ook een glucosetest worden gebruikt; bij SIBO komt waterstof vaak eerder in de adem vrij dan bij normale opname, afhankelijk van het gebruikte koolhydraat.

Procedure en uitvoering: men vast ’s ochtends nuchter; een beginniveau ademmonsters wordt genomen; daarna krijgt de patiënt een oplossing met koolhydraten (bijv. lactose, glucose of fructose). Vervolgens worden ademmonsters gedurende meerdere uren op vaste tijdstippen verzameld (vaak elke 15–30 minuten voor 2–4 uur). Een positieve test wordt meestal gedefinieerd als een stijging van waterstofconcentratie boven het startniveau met een vooraf bepaalde drempel (bijvoorbeeld ongeveer 20 ppm) of als er een duidelijke patterndata verschijnt.

Interpretatie en beperkingen: naast de aanwezigheid van waterstof kan ook methaan worden geproduceerd, wat een vals-negatieve H2-uitkomst kan geven. Daarom kan een gecombineerde H2/CH4-test aanbevolen zijn. Medicatie (antibiotica, probiotica), rijstings- en eetpatronen, en rookgedrag kunnen de resultaten beïnvloeden. De testresultaten dienen altijd in samenhang met klachten en klinische bevindingen te worden beoordeeld.