vochtsgehalte

Vochtgehalte is een maat voor de hoeveelheid water die aanwezig is in een stof of materiaal. Meestal wordt het uitgedrukt als een percentage van de totale massa (gravimetrische vochtigheid), maar soms ook als volumetrische vochtigheid (het volume water per volume materiaal).

De meest gebruikelijke methode om het vochtgehalte te bepalen, is de oven-droogmethode: een monster wordt gewogen, gedroogd bij 105°C tot constante massa, en het vochtgehalte berekend als ((m_wet - m_droog) / m_droog) × 100%. Elektronische vochtmeters meten de weerstand of capaciteit van het materiaal en geven zo een snelle schatting van het vochtgehalte; deze worden veel gebruikt voor hout en bouwmaterialen. Voor sommige vloeistoffen kan ook Karl Fischer-titratie of andere chemische methoden toegepast worden.

Het evenwichtsvochtgehalte (EMC) is het vochtgehalte waarbij een materiaal in evenwicht is met de omgeving bij een bepaalde temperatuur en relatieve vochtigheid. EMC is vooral relevant voor hout, papier en bouwmaterialen omdat het de afmetingen, vorm en sterkte beïnvloedt.

Toepassingen en gevolgen: in hout en bouwmaterialen bepaalt het vochtgehalte de dimensional stability en duurzaamheid; in voedselkunde beïnvloedt vochtgehalte de textuur, smaak en houdbaarheid; in de bodemwetenschappen bepaalt het vochtgehalte de plantengroei en waterbalans. Een gecontroleerd vochtgehalte is cruciaal voor prestaties en kwaliteit van veel producten en constructies.