vindcirkulation

Vindcirculatie is de verplaatsing van lucht in een gebied, veroorzaakt door drukverschillen en temperatuurverschillen. Het omvat zowel de windbeweging in de atmosfeer als de luchtstroming binnenshuis. Op grote schaal ontstaat circulatie wanneer lucht beweegt van gebieden met hogere druk naar lagere druk. In de atmosfeer ontstaan grote windpatronen zoals winden en stormsystemen; dichter bij het aardoppervlak worden de stromingen beïnvloed door terrein, topografie en gebouwen.

De belangrijkste mechanismen zijn de drukgradiëntkracht en buoyantie (hete lucht stijgt, koude lucht daalt). Op lange afstanden speelt ook de Corioliskracht een rol. Binnen gebouwen zorgt mechanische ventilatie of natuurlijke bronnen voor extra stroming. De combinatie van windwerking over openingen en het stack effect, waarbij warme lucht omhoog stijgt, leidt tot natuurlijke ventilatie. Obstakels zoals gevels en straten kunnen wervels en lokale circulatie veroorzaken, wat de verdeling van lucht en geuren of vervuiling beïnvloedt.

Toepassingen en metingen: de studie van vindcirculatie gebeurt met windkaarten, windtunnelonderzoek en numerieke modellen. Metingen omvatten windsnelheid en -richting, turbulentie en drukverschillen. In de bouwkunde is inzicht in vindcirculatie essentieel voor energie-efficiëntie, thermisch comfort en luchtkwaliteit, en voor stedenbouwkundige planning om overlast en vervuiling te beheersen. Bij zowel klimaatonderzoek als ontwerp wordt rekening gehouden met hoe wind de prestaties van gebouwen en stedelijke ruimtes beïnvloedt.