vierstappenbenadering

De vierstappenbenadering is een gestructureerde methode voor probleemoplossing, projectontwikkeling en beleidsontwerp die uit vier opeenvolgende fasen bestaat. Het doel is om complexiteit te beheersen door stap voor stap te werk te gaan en zo transparantie, traceerbaarheid en evaluatie mogelijk te maken.

In de praktijk worden vaak de volgende vier fasen onderscheiden: 1) verkennen en definiëren van het probleem en de doelstellingen; 2) ontwerpen en plannen van oplossingen, inclusief keuze en middelen; 3) uitvoeren en implementeren van de gekozen oplossing; 4) evalueren en bijsturen op basis van leerresultaten en data. Het raamwerk leent zich aanpassingen en kan in verschillende contexten variëren qua naamgeving en detailniveau.

Toepassingsgebieden van een vierstappenbenadering zijn onder meer bedrijfsvoering, overheidsbeleid, onderwijsontwikkeling en zorgprocessen. Het raamwerk laat zich aanpassen aan de context, de grootte van het project, de beschikbare tijd en de mate van participatie van stakeholders. Het wordt vaak toegepast als basis voor projectmanagement, kwaliteitsverbetering en verandermanagement.

Kernkenmerken zijn een duidelijke structuur, traceerbaarheid en gerichtheid op resultaten. Het kan iteratief worden toegepast, zeker in praktijksituaties waarin terugkoppeling tussen fasen leidt tot aanpassingen. Voordelen zijn onder meer betere afstemming, communicatie en verantwoording. Nadelen zijn mogelijk gebrek aan flexibiliteit in snelle, complexe omgevingen en de vereiste van tijd en middelen om elke stap zorgvuldig uit te voeren.

Zie ook PDCA en andere kwaliteitszorg- en projectmanagementmodellen.