vervuilingsaspecten

Vervuilingsaspecten verwijzen naar de kenmerken en dimensies die relevant zijn bij de beoordeling, beheersing en regulering van verontreiniging. De term wordt gebruikt in diverse milieudisciplines zoals water- en luchtkwaliteit en ruimtelijke planning. Belangrijke elementen van vervuilingsaspecten zijn onder meer de aard van de verontreiniging (chemisch, biologisch, fysisch), de bron (puntbron of diffuse bron) en de verspreiding (transport via lucht, water of bodem).

Daarnaast spelen factoren zoals concentratie of belasting, blootstellingsduur en blootstellingsroutes een rol, evenals de toxiciteit en persistente eigenschappen van de stof en het potentieel voor bioaccumulatie en langetermijneffecten.

Bij de evaluatie worden vervuilingsaspecten gemeten en gekarakteriseerd via analyses, monitoring en risicobeoordelingen. Normen en limieten bieden kaders; methoden zoals levenscyclusanalyse, milieueffectrapportage en screening op combinatietoxiciteit kunnen helpen bij het beoordelen van gecombineerde of langetermijneffecten.

Het concept ondersteunt beleid en beheer, zoals vergunningverlening, sanering, risicocommunicatie en monitoringprogramma's. Doel is vroegtijdig signaleren van risico’s, beperken van blootstelling en minimaliseren van milieukosten, terwijl onzekerheden transparant blijven.