verschijnende

Verschijnende is de tegenwoordige deelwoordvorm van het Nederlandse werkwoord verschijnen. In die betekenis functioneert het als bijvoeglijk naamwoord en betekent het ongeveer “die verschijnt” of “die opkomt”, oftewel “emerging” of “ appearing”. De vorm komt voort uit verschijnen met de achtervoeging -ende en stemt qua getal en geslacht af op het zelfstandig naamwoord waaraan het is gekoppeld.

Het woord wordt vooral attributief gebruikt, dat wil zeggen vóór een zelfstandig naamwoord: bijvoorbeeld “verschijnende signalen”, “een verschijnende trend”. Soms kan het ook predikaatachtig voorkomen, maar dat is minder gebruikelijk en klinkt in dagelijkse taal wat geforceerd. Het verwante zelfstandig naamwoord is verschijnsel (fenomeen, manifestatie); bij combinaties als “verschijnende tekenen” gaat het om kenmerken die zich voordoen.

De voltooide tijd van verschijnen wordt gevormd met het hulpwerkwoord zijn en het participium verschenen, dus bijvoorbeeld: “het boek is verschenen”, “de berichten zijn verschenen”. De tegenwoordige deelwoordvorm verschijnende heeft daarmee vooral de functie van bijvoeglijk naamwoord in zinnen die aangeven wat er op dit moment aan het gebeuren is.

Zie ook: verschijnsel, verschijnselen, verschijnen. Voorbeelden: “Verschijnende signalen wijzen op een naderende verandering.”