verpakkingsvereisten

Verpakkingsvereisten zijn de eisen waaraan verpakkingen moeten voldoen om een product tijdens transport en opslag te beschermen, voldoende informatie te bieden en het afvalbeheer te faciliteren. Ze gelden in de hele toeleveringsketen en kunnen per sector en regio verschillen.

Regelgeving en normen: In de Europese Unie ligt de kern vast in de Richtlijn verpakking en verpakkingsafval (94/62/EC), met nationale implementaties en sectorale aanvullingen. Voor materialen die in contact komen met levensmiddelen bestaan aanvullende verordeningen en normen. Ook eisen op het gebied van labeling, veiligheid en rapportage spelen een rol, afhankelijk van het product en de markt.

Ontwerp en materiaalkeuze: Verpakkingen moeten geschikt zijn voor hun doel, voldoende sterkte en stabiliteit bieden, en rekening houden met stapelbaarheid, vochtbestendigheid en bescherming tegen schade. Recycleerbaarheid en herbruikbaarheid nemen toe in de eisen, wat soms beperkingen oplegt aan bepaalde materialen of additieven. Materialen en additieven die in contact komen met producten moeten voldoen aan relevante wetten zoals REACH en, waar van toepassing, voedselcontactregels.

Etikettering en informatie: Verpakkingen dragen informatie zoals productnaam, fabrikant, lotnummer, houdbaarheidsdatum en opslag- of gebruiksaanwijzingen. Bij gevaarlijke stoffen kunnen verplichte pictogrammen en veiligheidswaarschuwingen gelden. Instructies voor recyclen of sorteren ondersteunen afvalbeheer.

Logistiek en transport: Vereisten omvatten afmetingen, gewicht, sterkte en beschermende verpakking voor transport. Het ontwerp moet stapelbaar zijn en compatibel met logistieke systemen en verpakkingslijnen.

Duurzaamheid en verantwoordelijkheid: Veel jurisdicties hanteren producentenverantwoordelijkheid (EPR) voor verpakking en verpakkingsafval. Producenten dragen bij aan inzameling, sortering en recycling, en ontwerpen in toenemende mate voor hergebruik en eenvoudige sorteerbaarheid.