verlieslimieten

Verlieslimieten zijn vooraf vastgestelde drempels voor potentiële verliezen in een systeem of organisatie. Ze dienen om risicoblootstelling te beperken en tijdig maatregelen af te dwingen wanneer de werkelijke verliezen een bepaald niveau naderen.

Ze komen voor in financiële markten, banken en verzekeraars, maar worden ook toegepast in projectmanagement, supply chain en IT-beheer. In elk geval definiëren verlieslimieten wat als aanvaardbaar verlies geldt en welke acties volgen bij overschrijding.

Een verlieslimiet bevat meestal de grenswaarde, de tijdshorizon en het niveau waarop de grens geldt (op individueel instrument, portefeuilles of volledig bedrijf). De grenzen worden gezet op basis van risicobereidheid, beschikbare kapitaal en modelmatige schattingen zoals Value at Risk (VaR) of expected shortfall.

Beheer en toezicht: risicobeheerders monitoren voortdurend de naleving, voeren backtests en scenarioanalyses uit en nemen bij overschrijding de positie af, hedgen of andere operationele maatregelen. Dynamische aanpassing van limieten kan plaatsvinden bij gewijzigde marktomstandigheden of bedrijfsstrategie.

Voorbeelden: een belegger stelt een dagelijkse verlieslimiet van 2% van het belegd vermogen; een bank stelt kredietverlieslimieten op een leningportefeuille vast om onverwachte verliezen te beperken.

Voordelen zijn onder andere solvabiliteitsbescherming en naleving van risicostandaarden; nadelen kunnen existentiële beperkingen op kansen en modelrisico zijn als limieten te streng of ontoereikend zijn vastgesteld.

Zie ook: risicomanagement, Value at Risk, stresstesten.