verkeersvoorzieningen

Verkeersvoorzieningen zijn de middelen waarmee het verkeer gereguleerd, gewaarschuwd en geleid wordt. Ze bestaan uit fysieke objecten en uit maatregelen die de veiligheid en de doorstroming verbeteren. Permanente voorzieningen zoals verkeerstekens langs de weg en wegmarkeringen blijven in werking, terwijl tijdelijke voorzieningen kunnen worden toegepast bij wegwerkzaamheden, evenementen of incidenten.

Voorbeelden van verkeersvoorzieningen zijn: verticale signalisatie zoals verkeersborden; horizontale signalisatie zoals rijstrookmarkeringen en pijlen; verkeerslichten; en dynamische systemen zoals matrixborden die informatie geven over snelheidslimieten of omleidingen. Daarnaast horen fysieke maatregelen zoals drempels, rotondes en barrières bij de verkeersvoorzieningen. Ook omleidingsroutes en tijdelijke borden tijdens werkzaamheden vallen hieronder.

De normen en regels rond verkeersvoorzieningen worden in Nederland grotendeels bepaald door het Reglement verkeersregels en verkeerstekens (RVV 1990) en Europese afspraken over verkeerssignalisatie. Ontwerp- en uitvoeringsrichtlijnen worden opgelegd door overheden en adviesorganisaties zoals de rijksdienst voor het wegverkeer en Rijkswaterstaat, en invloedrijke Europese en internationale normen. Internationale verdragen vormen eveneens referenties voor de vormgeving van signalisatie.

Verkeersvoorzieningen worden beheerd door wegbeheerders: gemeenten voor lokale wegen, provincies en waterschappen voor regionale infrastructuur, en Rijkswaterstaat voor rijkswegen. Zij dragen zorg voor plaatsing, onderhoud en aanpassingen aan veranderende omstandigheden, en voor tijdelijke maatregelen bij werkzaamheden of incidenten, met als doel veiligheid en leefbaarheid in het verkeer te waarborgen.