verkeerscalmering

Verkeerscalmering is het geheel van maatregelen dat gericht is op het verlagen van snelheid en het sturen of beperken van autoverkeer in een gebied. Het belangrijkste doel is de verkeersveiligheid te vergroten en de leefbaarheid te verbeteren voor bewoners, voetgangers en fietsers. Daarnaast kan het bijdragen aan minder geluid- en luchtvervuiling en een prettiger verblijfsklimaat in woonwijken.

De maatregelen die onder verkeerscalmering vallen, kunnen fysiek of niet-fysiek van aard zijn. Fysieke maatregelen zijn onder meer verkeersdrempels, verkeersplateaus, wegversmallingen en chicanes die automobilisten dwingen langzamer te rijden. Niet-fysieke maatregelen omvatten onder andere het invoeren van een zone 30 (waarbinnen maximaal 30 km/u geldt), wonenerven (waar voetgangers en bewoners prioriteit hebben), extra duidelijke wegmarkeringen en aanpassingen van verkeersborden en strooilijnen. Ook gedragsgerichte maatregelen zoals voorlichting en handhaving kunnen deel uitmaken van een verkeerscalmeringsstrategie.

Effecten en belangrijkheden: goed ontworpen verkeerseilieving kan de snelheid significant verlagen en het aantal fiets- en voetgangersincidenten verminderen. Het kan echter ook leiden tot verschuiving van verkeer naar andere straten en mogelijk extra reistijd of kosten voor hulpdiensten. Daarom is een integrale benadering met betrokkenheid van bewoners en afstemming met regionale en nationale richtlijnen cruciaal.

Implementatie en beleid: gemeenten gebruiken vaak een combinatie van maatregelen, afgestemd op lokale omstandigheden en verkeersbehoefte. Doorgaans volgt een planmatige aanpak met diagnostiek, participatie, ontwerp, aanleg en evaluatie, met ondersteuning van nationale en regionale richtlijnen en kennisinstellingen. Verkeerscalmering is veelal een langdurig proces dat afstemming vereist tussen verkeersveiligheid, bereikbaarheid en leefbaarheid.

---