verhalenvertelling

Verhalenvertelling is de kunst van het vertellen van verhalen aan een publiek, vaak met de nadruk op mondelinge overdracht. Doel is informeren, amuseren en verbinden; het publiek wordt betrokken door stem, ritme, tempo en lichaamstaal. Daarbij kan een verhaal traditioneel, literair of digitaal zijn.

Historisch gezien behoort verhalenvertelling tot een van de oudste communicatievormen. In vele culturen werd mondelinge overdracht gebruikt om geschiedenis, waarden en lessen door te geven. In Europa speelden troubadours en volksvertellers een verbindende rol; later beïnvloedden literatuur, theater en massamedia de praktijk.

Belangrijke kenmerken zijn een duidelijke spanningboog, bedeelde personages, setting en thema’s die resoneren met het publiek. Technieken omvatten variatie in toon en tempo, retorische middelen, herhaling en actieve betrokkenheid. Moderne vertellers combineren ook visuele elementen, multimedia en participatieve formats.

Vormen variëren van traditionele mondelinge vertellingen en story circles tot luisterverhalen, podcasts en literaire lezingen. Toepassingen bevinden zich in onderwijs, cultuur, journalistiek en bedrijfsleven waar storytelling merkwaarden, beleid en veranderprocessen versterkt. In onderwijs kan verhalenvertelling begrip, taalontwikkeling en empathie bevorderen.

Onderzoek in velden zoals narratologie en storytelling studies onderzoekt among effecten op geheugen, empathie en betrokkenheid. Praktisch draait het om het vermogen om betekenis over te dragen, cultuur te behouden en bruggen te slaan tussen vertellers en publiek in uiteenlopende media en contexten.