trekvoertuig

Trekvoertuig is een voertuig waarvan de hoofdtaak is om een ander voertuig of een lading te trekken. In het Nederlands verwijst de term naar het trekvoertuig in een trekconfiguratie, ongeacht of de aandrijving dier-, diesel-, benzine-, elektrische of hybride is. Een trekvoertuig is uitgerust met een koppelsysteem om verbinding te maken met een getrokken last, zoals een aanhanger, caravan of wagon.

Historisch gezien waren trekvoertuigen paardentrekwagens die werden gebruikt in landbouw en transport. Door mechanisatie ontstonden veelal motorvoertuigen die speciaal zijn ontworpen om lasten te trekken, zoals tractors, vrachtwagens met trailers en andere toebehoren die aanhangers kunnen trekken. In het alledaagse taalgebruik komen ook personenauto’s voor die een caravan of aanhangwagen trekken, en worden deze vaak als trekvoertuigen aangeduid.

Technische aspecten: De verbinding met de getrokken last kan bestaan uit een trekhaak (ball-koppeling), kogelkoppeling, tol- of pintlekoppeling, of een vijfde flange voor zware trek. Belangrijke factoren zijn het gewicht dat getrokken mag worden (kende term: maximum toelaatbare combinatiegewicht), remmen op de trailer, verlichting en eventueel stabiliteits- of remsystemen. Regels en normen met betrekking tot gordijning, veiligheid en rijbewijs variëren per land en regio.

Toepassing en regulering: Trekvoertuigen komen voor in de landbouw, logistiek en personenvervoer met caravans of aanhangwagens. De regels voor maximaal trekvermogen, remverwerking en zicht zijn afhankelijk van de jurisdictie en vereisen vaak naleving van specifieke veiligheidsvoorschriften en rijbewijscategorieën. See also: koppeling, caravan, aanhanger, trailer, gewichtverdeling.